حضرت زهرا(س) نماد کامل اخلاق اسلامی و اسوه حسنه محسوب می شود، انسانی وارسته که برای شناخت زوایای شخصیت ایشان، دیدگاهی ژرف و اندیشه ای پویا لازم است تا رهروی حقیقی ریحانه نبی در مسیر رسیدن به سرمنزل مقصود شد و اینگونه بتوان با فراگیری آموزه های ناب برترین بانوی عالم به رضایت و خشنودی ایزدمنان دست یافت.
سوم جمادی الثانی، مدینه داغدار کوچ یگانه دختر پیامبر اکرم(ص) شد، بانوی بی همتای عالم که سالیان متمادی در مسیر گسترش اسلام راستین در کنار بزرگان این دین الهی گام برداشت و با صبر و استقامت والایش، الگویی شایسته برای مسلمانان شد. در این میان درباره روز شهادت ایشان روایت های گوناگونی وجود دارد، اما سوم جمادی الثانی سال یازدهم هجری صحیح تر از دیگر تاریخ ها به شمار می رود.
حضرت فاطمه زهرا(س) دختری مهربان و دلسوز برای پدر و همسری وفادار برای نخستین پیشوای شیعیان بود. این بانوی بی همتا در 20 جمادی الثانی هشت سال پیش از هجرت دیده به جهان گشود. جایگاه والای زهرای مرضیه(س) در نزد پروردگار سبب شد تا خداوند بلند مرتبه در سوره کوثر، جهانیان را به آمدن بانوی آب و آینه، نوید دهد. بیشتر مفسران شیعی و تعدادی از بزرگان اهل سنت، آیه نخست سوره کوثر را به حضرت فاطمه(س) نسبت داده اند و ایشان را ادامه دهنده نسل پیامبر اکرم(ص) عنوان کرده اند.
نام مبارک آن حضرت، فاطمه است و برای ایشان لقب ها و صفت های بسیاری همچون «زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه، مرضیه، نیز» عنوان شده است. فاطمه، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده به شمار می رود و علت این نامگذاری بر پایه حدیث های نبوی، آن است که پیروان ایشان به سبب آن بزرگوار، از آتش دوزخ بریده، جدا شده و برکنارند. همچنین « محمد بن قتال نیشابوری» با بیان حدیثی از امام صادق(ع) آورده است که چون از بدی ها بریده شد، او را فاطمه نام گذارده اند.
مادر ایشان، حضرت خدیجه(س) از زنان بزرگ و شریف قریش بود، نخستین بانویی که به اسلام گروید و پس از پذیرش این دین الهی، تمامی ثروت و دارایی خود را در این مسیر صرف کرد. آن حضرت در دوران جاهلیت و پیش از ظهور اسلام نیز به پاکدامنی مشهور بود، تا جایی که از او به طاهره (پاکیزه) یاد می شد و ایشان را بزرگ زنان قریش می نامیدند اما حضرت فاطمه(س) هنوز گرمای وجود مادر را به خوبی احساس نکرده بود که حضرت خدیجه(س) دیده از جهان فرو بست و به دیار حق شتافت، ایشان پس از این رخداد تلخ، با وجود سن کم، مرهم غم و اندوه حضرت محمد(ص) شد و بدین گونه «ام ابیها» لقب گرفت.
حضرت زهرا(س) سرچشمه برترین صفت های انسانی و آینه تمامی نمای اخلاق، فضیلت و مهربانی بود، زیرا او در کنار یکی از برترین بندگان خداوند رشد و پرورش یافت و با علوم و معارف الهی به خوبی آشنا شد. استدلال های عمیق فقهی ایشان در وقایع گوناگون، نشان از تسلط کامل حضرت فاطمه(س) بر آیه های قرآن کریم و احکام اسلامی داشت.
امام حسن(ع) درباره بانوی دو عالم می فرماید: «مادرم فاطمه را دیدم که در شب جمعه ای در محراب عبادت خویش ایستاده بود و تا صبحگاهان، پیوسته به رکوع و سجود می پرداخت و شنیدم که بر مردان و زنان مؤمن دعا می کرد، آنان را نام می برد و بسیار برایشان دعا می کرد، اما برای خویشتن هیچ دعایی نمی کرد، پس به او گفتم: ای مادر، چرا برای خویش همانگونه که برای غیر، به دعا پرداختی، دعا نکردی؟ ایشان فرمود: پسرم، نخست همسایه را باید رسید و آخر خود را.»
فاطمه زهرا(س) برترین بانوی جهان در تمامی سده ها محسوب می شود، این موضوع بر گرفته از مضمون حدیث های نبوی است، گفته هایی که اگر چه از لحاظ لفظی تفاوت هایی با یکدیگر دارند، اما دارای مضمونی یکسان هستند، بر پایه یکی از آنها، حضرت محمد(ص) می فرمایند: «فاطمه سرور زنان جهانیان است.»
پیوند آسمانی یگانه دُر نبی با علی ابن ابیطالب(ع) از مقدس ترین ازدواج های این عالم خاکی است، رویدادی بی نظیر که پیامبر(ص) درباره آن فرمودند: «ای مردم! جبرئیل بر من نازل شد و مرا آگاهی داد که خداوند جلیل، علی و فاطمه را در آسمان ها به عقد هم درآورده است و از فرشتگان گواه گرفت و فرمان داد تا من نیز در روی زمین، فاطمه را به عقد علی درآورم و شما را گواه بگیرم. پس فاطمه را به ازدواج علی درآوردم...»
حضرت زهرا(س) در طول زندگی پربرکت خویش رخدادهایی بسیاری را درک کرد که از آن میان می توان به محاصره اقتصادی مسلمانان در شعب ابی طالب، هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه، جنگ ها و غزوه های حضرت محمد(ص) و وقوع مباهله اشاره کرد. اما سخت ترین واقعه زندگی ایشان، وفات پیامبر اسلام(ص) بود، رخدادی که جهان اسلام را داغدار هجرت والامقامی از نسل خوبان کرد، پیام آور مهربانی ها که سالیان متمادی مردمان این گیتی پهناور را به سعادت حقیقی بشارت داد و برای رسیدن به سرمنزل مقصود از هیچ کوششی فروگذاری نکرد، این اتفاق ناگوار سبب شد، حضرت فاطمه(س) همواره سوگوار رحلت حضرت محمد(ص) باشد تا آن که بانوی بزرگ اسلام(س) بنابر روایت های مشهور تنها 95 روز پس از آن، به شهادت رسید، پیکر مطهر حضرت زهرا(س) بنا به درخواست ایشان به صورت پنهانی به خاک سپرده شد.
بانوی بزرگ اسلام چندی پیش از شهادت در وصیتی به حضرت علی(ع) فرمود: «ای پسر عمو! از مرگم باخبر شده ام و چیزی نیست جز آن که هم اکنون یا پس از ساعتی به پدرم ملحق می شوم و تو را به چند سفارش که در دل دارم وصیت می کنم. علی (ع) فرمود: ای دختر رسول خدا! هر چه دوست داری وصیت کن. آنگاه حضرت زهرا فرمود: ای پسرعمو! تو هرگز مرا دروغ گو و خیانت کار نیافتی و از آن زمان که با شما معاشرت داشته ام با شما مخالفتی نکرده ام. حضرت فرمود: به خدا پناه می برم تو با خدا آشناتر، نیکوکارتر با تقوا تر، بزرگوارتر و از خدا خائف تر از آنی که من بخواهم تو را برای مخالفت با خود سرزنش کنم. سخت است جدایی تو بر من و از دست دادن تو برای من. اما چه کنم چاره ای نیست. به خدا سوگند مصیبت پیامبر خدا را بر من زنده کردی و وفات و رفتن تو بر من بسیار گران است.
«ما برای خداییم و به سوی او باز می گردیم»، چقدر این مصیبت فاجعه و چقدر دردناک و چه سوزناک و چه حزن آور است. به خدا سوگند این مصیبتی است که تسلیتی بر او نیست و بلایی است که جبران ناپذیر است. هر وصیتی که داری بگو آن گونه که تو دستور می دهی عمل خواهم کرد و نظر شما را بر نظر خویش مقدم می دارم. سپس حضرت زهرا (س) گفت: ای پسر عمو! پیامبر خدا بهترین پاداش را به تو دهد، نخستین وصیت من این است که پس از من با دختر خواهرم امامه ازدواج کنی چرا که او همچون خودم برای فرزندانم است...
آنگاه حضرت فاطمه (س) فرمود: ای پسرعمو! برای من تابوتی سرپوشیده فراهم کن، زیرا فرشتگان شکل آن را نشانم داده اند. تو را سفارش می کنم که افردی از آنان که به من ظلم کردند و حقم را بردند بر پیکر من حاضر نشوند چرا که آنان دشمن من و رسول خدایند و مگذار آنان بر من نماز بگزارند و مرا شبانه به خاک بسپار آن هنگام که چشم ها آرام می گیرند و به خواب می رود...»
اینک به بهانه سالروز شهادت حضرت فاطمه(س) بر گزیده ای از سخنان ایشان مروری کوتاه داریم:
*خوشرویی با مؤمن، سبب دستیابی به بهشت می شود و خوشرویی نسبت به غیر مؤمن انسان را از عذاب آتش حفظ می کند.
*هر که عبادت های خالصانه اش را نزد خداوند بفرستد، پروردگار بهترین مصلحت ها را بر او فرو می فرستد.
*از دنیای شما سه چیز برای من دوست داشتنی است: تلاوت کتاب خدا، نگاه به چهره رسول خدا (ص) و انفـاق در راه پروردگار.
*پدرم قبل از رحلتش به من فرمود: هر فردی سه روز بر او و بر من درود فرستد، خدا بهشت را بر او واجب می گرداند. راوی می گوید: گفتم: در زندگی او و شما؟ حضرت زهرا (س) فرمود: بلی هم در حال حیات و هم پس از مرگ.
* همیشه در خدمت مادر و پای بند او باش، چون بهشت زیر پای مادران است و نتیجه آن نعمت های بهشتی خواهد بود.
* خـدایـی را حمـد و سپاس گـوییـد که به دلیل عظمت و نـورش هر که در آسمان ها و زمیـن است به طرف او وسیله می جـوید و ما وسیله او در میان مخلوقاتـش و خاصان درگـاه و جـایگـاه قـدس او و حجت غیبـی و وارث پیـامبـرانـش هستیـم. روتیتر: به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)؛